ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΜΙΚΗ
Του Θανάση Πετράκου Μέλους του ΔΣ του Μουσείου Μίκη
Θεοδωράκη- Ζάτουνας
29 ΙΟΥΛΗ 1925-
29 ΙΟΥΛΙΟΥ 2025
Πέρασαν 100 χρόνια απ’ την γέννηση του Τρισμέγιστου Μίκη
Του Μίκη της Ρωμιοσύνης ,του Μίκη της Παλαιστίνης ,της
Κούβας , της Χιλής του Μίκη κατά ά του
απαρχάιντ του Μίκη της Οικουμένης. Του Μίκη της Δραπετσώνας και της Καισαριανής .Του Μίκη της ΕΠΟΝ του ΕΑΜ του ΕΛΑΣ του Μίκη του Δεκέμβρη του 44 του Μίκη των
Λαμπράκηδων και του 1-1-4 του Μίκη του ΠΑΜ και του Αντιδικτατορικού Αγώνα ,του
Μίκη της Ζάτουνας και του Ωρωπού, του Μίκη του Αντιμνημονιακού Αγώνα ,του Μίκη
της Μακρονήσου των φυλακών και της
εξορίας του δικού μας Μίκη .
Σήμερα πρέπει να επαναλάβουμε τα λόγια του Οδυσσέα
Ελύτη " είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που ζούμε στην εποχή που έζησες και συ
Μίκη και πήραμε μπόι από τη μεγαλοσύνη σου".
Ο Μίκης με το έργο του δημιούργησε και κληροδότησε ένα
υπόδειγμα καλλιτέχνη που όμοιο του δεν είχε υπάρξει στην οικουμένη. «Κατέβασε»
την υψηλή τέχνη και τους μεγάλους ποιητές στις φτωχογειτονιές, στην καρδιά, στο
μυαλό στη ψυχή και στα χείλη των απλών ανθρώπων του μόχθου και της βιοπάλης.
Ύμνησε και τραγούδησε τους αγώνες, τους καημούς και τη μεγαλοσύνη της
Ρωμιοσύνης.
Η μουσική του Μίκη δεμένη με την ποίηση έγινε η
παγκόσμια γλώσσα που δονεί και κινητοποιεί τους απανταχού εξεγερμένους και
καταπιεσμένους, τους λαούς που διεκδικούν και αγωνίζονται για μια καλύτερη θέση
στον ήλιο.
Δεν μας άφησε όμως μόνο το έργο του, μας άφησε
παρακαταθήκη και το παράδειγμα της ανυπότακτης ζωής του, το υπόδειγμα του
ελεύθερου, ανήσυχου και ασυμβίβαστου επαναστάτη. Του μεγάλου μαχητή της
Δημοκρατίας ,της Εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προκοπής .
Από τα 18 του που συμμετείχε πρωταγωνιστής στη μεγάλη
διαδήλωση στις 25 Μαρτίου 1943 ενάντια στην Ναζιστική κατοχή και
συνελήφθη και βασανίστηκε για πρώτη φορά στη Τρίπολη από τους Ιταλούς, μέχρι τα
87 που συμμετείχε μαζί με τον άλλο Μέγιστο Παγκόσμιο Έλληνα το Μανώλη Γλέζο το
Φλεβάρη του 2012 στη μεγάλη διαδήλωση ενάντια στα μνημόνια και τους έριξαν
δακρυγόνα, μέχρι και τα 95 του όταν έγραψε στις 28 Οκτωβρίου του 2020 το
ιστορικό άρθρο ενάντια στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής ο Μίκης ήταν
παρών σε όλους τους αγώνες του λαού μας και όλων των λαών του κόσμου για την
Ειρήνη, τη Λευτεριά, τη Δημοκρατία και την Εθνική Ανεξαρτησία και τη κοινωνική
απελευθέρωση. Στο έπος της Εθνικής Αντίστασης, μέσα από τις γραμμές
της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ, και του ΕΛΑΣ. Πολέμησε το Δεκέμβρη
,πρωταγωνιστής στη συνέχεια στους αγώνες για την Δημοκρατία και την άρση
των συνεπειών του εμφυλίου, στους αγώνες για την Ειρήνη ,στους μεγάλους αγώνες
για τη Δημοκρατία του 1-1-4, οδηγός στη μεγάλη πολιτιστική
και πολιτική επανάσταση των Λαμπράκηδων, στους αγώνες για την υπεράσπιση
των δικαίων της Κύπρου, στον Αντιδικτατορικό αγώνα , στον αγώνα
ενάντια στα μνημόνια. Πάντοτε και παντού ο Μίκης μπροστά.
Και βέβαια όπως και ο Κολοκοτρώνης «ανταμείφθηκε»
για τη μεγάλη του αγάπη και προσφορά στην Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό όχι μόνο
από τους φασίστες κατακτητές, αλλά και από το μετεμφυλιακό κράτος της
δεξιάς και τη Χούντα με φυλακές, εξορίες και απάνθρωπα βασανιστήρια.
Το ηθικό ανάστημα του μέγιστου αυτού ανθρώπου αποδεικνύεται
από το γεγονός ότι παρότι βασανίστηκε σε πολλούς τόπους εξορίας και κυρίως στο
κολαστήριο της Μακρονήσου, έγραψε και μελοποίησε το «Δυο γιούς είχες μανούλα
μου… ο ένας για την ανατολή κι ο άλλος για τη δύση και συ στη μέση μοναχή
κοιτάς ρωτάς τον ήλιο».
Σήμερα αν ήταν μαζί μας ο Μίκης, ο άνθρωπος και
συνθέτης, που ένωνε λαούς – από το Ματχάουζεν μέχρι τον ύμνο της
Παλαιστίνης-, με μουσική για την ειρήνη, ο άνθρωπος που το 1982 συνέθεσε μετά
από προτροπή του ιστορικού ηγέτη των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ τον Εθνικό Ύμνο
του Παλαιστινιακού κράτους όταν επιτευχθεί η επίσημη ίδρυσή του, είναι
βέβαιο ότι, ο Μίκης θα συμμετείχε στη παγκόσμια πορεία προς τη Γάζα και θα
τολμούσε να πάει να δώσει συναυλία στη Γάζα αγνοώντας και την οικογένεια του
και τους φίλους του που θα προσπαθούσαν να τον αποτρέψουν φοβούμενοι για τη ζωή
του. Από τη Γάζα θα ερχόταν σήμερα στη Ζάτουνα για να μας τιμήσει με
την παρουσία του στις εκδηλώσεις μας για τα εκατοστά γενέθλια του. Θα ερχόταν
για να φωνάξει μαζί μας «Ειρήνη και αφοπλισμός» ,«Λευτεριά στη
Παλαιστίνη» και «Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία» του βασανισμένου
Παλαιστινιακού λαού.
Ό,τι και να πω εγώ, ότι και να πούμε εμείς για τον
Τρισμέγιστο Μίκη είναι μικρά και λίγα, γιατί έχουν μιλήσει γι’ αυτόν παγκόσμιες
προσωπικότητες της τέχνης, του πολιτισμού, των γραμμάτων, της πολιτικής και
κοινωνικής ζωής, αλλά και όλοι οι μεγάλοι επαναστάτες του 20ου
αιώνα.
Μίκη σε ευχαριστούμε που μας έμαθες να αγαπάμε
την Ελλάδα αλλά και όλους τους λαούς του κόσμου και να αγωνιζόμαστε για τον
ΑΝΘΡΩΠΟ, για την Ειρήνη και το δίκιο, για
να, ναι Λευτέρη η πατρίδα και πανανθρώπινη η λευτεριά.
Σε ευχαριστούμε για όσα, έκανες
για, την Ελλάδα ,τη Κύπρο και όλους τους λαούς, του
κόσμου
Μίκη θα συνεχίσουμε μέχρι να δούμε τις αμυγδαλιές να
ανθίζουν και τα μάρμαρα, να λάμπουν στον ήλιο
Σε ευγνωμονούμε που μας έδειξες το δρόμο
να, ανέβουμε λίγο ψηλότερα.
Μίκη σε ευγνωμονούμε που αφιέρωσες τη ζωή σου και τη
τέχνη σου στον αγώνα, για έναν καλύτερο κόσμο ,για μια
κοινωνία, δίκαιη χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο για, την
πρόοδο του ανθρώπου, για, την παγκόσμια ειρήνη , για την αδελφοσύνης των λαών
και την αυτοδιάθεση όλων των λαών του κόσμου.
