ΝΕΑ ΤΕΜΠΗ ΣΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ? ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ

 

ΝΕΑ ΤΕΜΠΗ ΣΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ?  ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ

Αεροδρόμια χωρίς κέντρο ελέγχου-Ερωτήματα για την ασφάλεια των πτήσεων

Με τα τρένα θρηνήσαμε στα Τέμπη.

Ε, αυτή παίζουμε καθημερινά με τα αεροπλάνα.

Στην Ελλάδα του 2025 με «βαριά βιομηχανία» τον τουρισμό το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας – το «Ελευθέριος Βενιζέλος» – λειτουργεί με ραντάρ και συστήματα της δεκαετίας του ’90, προσωπικό αποδεκατισμένο και τεχνικούς που πληρώνουν από την τσέπη τους για να εκπαιδευτούν. Στις 19–20 Αυγούστου το τερματικό ραντάρ της Μερέντας και οι εφεδρικές συχνότητες της Προσέγγισης βγήκαν εκτός. Καθυστέρησαν τουλάχιστον 12 πτήσεις και επηρεάστηκαν πάνω από 2.000 επιβάτες. Εκδόθηκε ΝΟΤΑΜ, κι ευτυχώς οι μηχανικοί έδωσαν ξανά το ραντάρ σε λειτουργία την επόμενη μέρα.

 Η Ryanair ζήτησε επείγουσες μεταρρυθμίσεις στο ATC της Αθήνας.

Αλλά η βλάβη είναι το σύμπτωμα – όχι η ασθένεια.

• Το ραντάρ του Ελληνικού είναι νεκρό εδώ και 2,5 χρόνια.

• Το ραντάρ της Ρόδου κάηκε πριν 4 χρόνια και περιμένει ακόμα διαγωνισμό.

• Από τα 40 αεροδρόμια της χώρας, τα 16 δεν έχουν κανέναν ηλεκτρονικό. Σε άλλα υπάρχει… ένας άνθρωπος για όλο το αεροδρόμιο.

• Η ΥΠΑ διατηρεί 45 «φαντάσματα» στα χαρτιά, που πληρώνονται ως ηλεκτρονικοί αλλά δεν εμφανίζονται.

• Οι τεχνικοί (ATSEP) καταγγέλλουν ότι πρέπει να προκαταβάλουν 7.500 € για εκπαίδευση, με αόριστη υπόσχεση αποζημίωσης.

Κι όλα αυτά ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μας έχει ήδη παραπέμψει για τις ελλείψεις σε PBN, Data Link και Mode-S ραντάρ. Από το 2011 έπρεπε να έχουν αλλαχθεί, και τώρα συζητάμε διαγωνισμούς για… το 2028.

Η ασφάλεια των πτήσεων στην Ελλάδα σήμερα δεν βασίζεται σε τεχνολογία, ούτε σε συστήματα. Βασίζεται στο φιλότιμο, τον ιδρώτα και το σταυροκόπημα των τεχνικών και των ελεγκτών.

Με το τρένο παίξαμε ρώσικη ρουλέτα και το πληρώσαμε στα Τέμπη. Με το αεροπλάνο δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία. Αν γίνει ατύχημα, οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο: ΥΠΑ, Υπουργείο Μεταφορών, Κυβερνήσεις που αδιαφορούν εδώ και 14 χρόνια.

Αρκετά με τα δελτία τύπου και τις μακέτες. Ζητούνται πραγματικά συστήματα, προσωπικό και εκπαίδευση – χτες.

 Πηγές: ISKRA.GR  ,Ανακοίνωση ΕΝΗΜΑΕΚ (21/8/25), News247 (21/8 & 25/2/25), Independent.ie (21/8/25), EUROCONTROL LSSIP 2024

ΠΕΡΑΣΑΝ 39 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

 

ΠΕΡΑΣΑΝ 39  ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ  ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

13 Σεπτέμβρη 1986 στις 20.21,χτύπησε ο Εγκέλαδος τη  πόλη της Καλαμάτας με 6,2 Ρίχτερ  .

Το χτύπημα του Εγκέλαδου ήταν φονικό και 22 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους     ενώ πάνω από 300 ήταν οι τραυματίες.

Οι ζημιές ήταν επίσης πολλές, στα σπίτια αλλά και σε δημόσια κτήρια, καθώς και στα περισσότερα σχολεία. Χαρακτηριστικά, το 70% των κτηρίων της πόλης κρίθηκε ακατάλληλο.

Ο δε σεισμός της Δευτέρας 15 Σεπτεμβρίου και τα 5,6 Ρίχτερ αποτελείωσαν ό,τι είχε αφήσει ο μεγάλος πρώτος σεισμός.

Για μεγάλο διάστημα αρκετά σχολεία στεγάστηκαν σε σκηνές, λυόμενα, ακόμα και σε στρατόπεδα. Από την πρώτη στιγμή η Καλαμάτα έγινε το επίκεντρο της χώρας και όχι μόνο.

Η βοήθεια ήταν μεγάλη, ενώ άμεσα έφτασαν συνεργεία ξένων μέσων διάσωσης. Μεγάλη ήταν και η συμβολή των Ελλήνων πυροσβεστών.

Η Καλαμάτα ξεπέρασε τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν το σεισμό και θωρακίστηκε.   Η αγωνιστική ενότητα ,οι δημοκρατικές διαδικασίες  και ο αγώνας για να ξαναδημιουργηθεί  η  πόλη με  πρωταγωνιστή το Δημοτικό Συμβούλιο της Καλαμάτας και συμμέτοχους όλους τους φορείς της πόλης μεσα από τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα αλλά και η ανταπόκριση της Πολιτείας στα αιτήματα της πόλης  είναι πρωτοπόρο υπόδειγμα .Αποτέλεσε μεγάλο  μάθημα για όλους όσους ζήσαμε αυτή την εποχή   και  πρέπει  να διδάσκεται και στα Πανεπιστήμια ,αλλά σε  όσους ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά (την πολιτική ,την αυτοδιοίκηση ,τα κοινωνικά και εργατικά κινήματα ). Ιδιαίτερα σήμερα που έχουμε γυρίσει πολύ πίσω το υπόδειγμα της Αγωνιστικής  συνεργασίας  όλων των φορέων και ιδιαίτερα της Αυτοδιοίκησης    της εποχής μετά τους σεισμούς είναι πολύ επίκαιρο . Αναλυτικά έχει γράψει πολλές φορές ο Ηλίας Μπιτσάνης για την εποχή εκείνη .