ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΕΤΡΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΑΠΟ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΕΕ-ΚΑΝΑΔΑ (CETA), ΗΠΑ-ΕΕ (TTIP) κλπ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΕΤΡΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΑΠΟ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΕΕ-ΚΑΝΑΔΑ (CETA), ΗΠΑ-ΕΕ (TTIP) κλπ

Τα τελευταία χρόνια γίνονται από τις ΗΠΑ συντονισμένες προσπάθειες «απελευθέρωσης» του εμπορίου σε παγκόσμιο επίπεδο. Η βασική αιτία είναι ότι στα πλαίσια του ΠΟΕ οι ΗΠΑ δεν μπορούν πια να πετύχουν την απελευθέρωση του εμπορίου όσο το επιθυμούν λόγο της άρνησης των αναπτυσσόμενων χωρών και των χώρων των BRICS. Επέλεξαν λοιπόν τις διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες και επέβαλαν την θέση τους και στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΕΕ, Ιαπωνία κλπ.

Στις 18^η Οκτωβρίου 2013, ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η πολιτική συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Καναδά στο πλαίσιο της υπογραφής Σύμβασης Ελευθέρων Συναλλαγών. H συμφωνία αυτή θα οριστικοποιηθεί τον Οκτώβρη του 2016. Παράλληλα έχουμε την συμφωνία της ΕΕ με την Σιγκαπούρη και διεξάγονται συνομιλίες ΕΕ με την Νότια Αφρική.

Η πιο σημαντική βέβαια είναι η συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ. Εδώ και τρία χρόνια η Ε.Ε. και οι Η.Π.Α. συζητούν εν κρυπτό την διατλαντική συμφωνία για την ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών (Transatlantic Trade and Investment Partnership-TTIP), που αν τελικά επιτευχθεί θα δημιουργήσει την μεγαλύτερη παγκόσμια αγορά.

Η συμφωνία TTIP αφορά 850 εκ. κατοίκων που αντιστοιχεί το 45% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Υπολογίζεται ότι το εμπόριο που θα επηρεαστεί από την TTIP ανέρχεται σε 500 δισ. ευρώ ετησίως.

Μέσω της Διατλαντικής Συμφωνίας (TTIP) επιχειρείται η άλωση κυριολεκτικά κάθε προστατευτικού μέτρου και κανόνα που υπήρχε σε όφελος των λαών και της φύσης. Τα γιγαντιαία μονοπώλια προωθούν μέσω της συμφωνίας την ολοκληρωτική ουσιαστικά αλλαγή του μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης και αξιών που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε.

Την ίδια στιγμή βρίσκεται στην τελική ευθεία ανάλογη συμφωνία των ΗΠΑ με την Ιαπωνία (Trans Pacific Partnership-TPP).

Οι δύο συμφωνίες έχουν τρία κοινά σημεία:

1.   Πρόκειται για την πρώτη γενική αναθεώρηση των κανόνων της παγκοσμιοποίησης από το 1995 με την δημιουργία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

2.   Οι δυο συμφωνίες αφορούν κράτη με παρόμοια επίπεδα ανάπτυξης και διασφάλισης δικαιωμάτων ενώ δεν περιλαμβάνουν τις χώρες BRICS.

3.   Το νέο σχέδιο της απελευθέρωσης προσπαθεί να άρει τους κρυφούς προστατευτισμούς όπως τους μη δασμολογικούς φραγμούς.

Καταστροφικές θα είναι οι συνέπειες για τους Έλληνες αγρότες και την αγροτική παραγωγή της χώρας. Είναι γνωστό ότι οι βιομηχανίες τροφίμων των ΗΠΑ ασκούν πιέσεις και προσβλέπουν στην άμβλυνση των κανονισμών που ισχύουν στην Ευρώπη μέσω της συγκεκριμένης Συμφωνίας, καθώς μέχρι σήμερα το 40% των προϊόντων τους δεν μπορούν να εισαχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό διότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση τηρούνται πιο αυστηρές διατάξεις για την προστασία των ζώων, για την εκτροφή των πουλερικών, με συνεπαγόμενη αντανάκλαση στο κόστος παραγωγής.

Διαφύλαξη των ΠΟΠ και ΠΓΕ

Ένα σημείο που αφορά ιδιαίτερα τη χώρα μας, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες του νότου όπως η Ιταλία, στις συμφωνίες αυτές είναι η προστασία των προϊόντων ΠΟΠ και ΠΓΕ. Τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα είναι γνωστά για την υψηλή τους ποιότητα και διατροφική αξία.

Υπάρχει ο κίνδυνος με τις συμφωνίες αυτές και ιδιαίτερα με την TTIP να εμφανιστούν στην αγορά απομιμήσεις προϊόντων που παραδοσιακά είναι δικά μας. Προϊόντα τελείως διαφορετικά θα εμφανίζονται με ονόματα γνωστών ελληνικών προϊόντων γεγονός που είναι απαράδεκτο γιατί είναι αθέμιτος ανταγωνισμός που θα καταστρέψει τους ντόπιους παραγωγούς. Ήδη η ζημιά της γεωργικής οικονομίας από τη νοθεία και τις παράνομες ελληνοποιήσεις προϊόντων είναι πολύ μεγάλη. Είναι προφανές η ύπαρξη μια τέτοια συμφωνίας θα είναι ισοπεδωτική για τα δικά μας εξαιρετικά προϊόντα διατροφής.

Υπάρχουν έρευνας που δείχνουν ότι πολλοί αγροτο-διατροφικοί τομείς, που σήμερα προστατεύονται για την ποιότητά τους, θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τα συνεταιριστικά σχήματα προκειμένου να έχουν περιθώρια ευελιξίας ειδικά όσον αφορά τις τιμές.

Επίσης τα αμερικανικά προϊόντα απομιμήσεις έως τώρα εμποδίζονται να εισάγονται στην Ευρώπη. Αν επιτραπεί η εισαγωγή τους θα απευθυνθούν σε μια ευρύτατη αγορά σε ένα φάσμα ανθρώπων με χαμηλό εισόδημα ή σε κράτη με χαμηλή διατροφική παράδοση. Οι ζημιές δηλ. για τις ελληνικές εξαγωγές δεν θα είναι προς την Β. Αμερική αλλά και προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Π.χ. θα βρίσκουμε τυρί, λάδι, ελιές με το ίδιο όνομα αλλά χαμηλότερης τιμής.

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επί 22 χρόνια άφησαν απροστάτευτα τα τοπικά ελληνικά προϊόντα που παράγονται στα πλαίσια των συστημάτων ποιότητας ΠΟΠ-ΠΓΕ στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας. Επί 22 χρόνια από τότε που εγκρίθηκαν στην ΕΕ τα συστήματα αυτά παραγωγής στην Ελλάδα το άφησαν να οργιάσει η παρατυπία και η κατάχρηση των προστατευομένων ονομασιών προέλευσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν προστάτευαν στην συμφωνία CETA με τον Καναδά τα δυο πιο σημαντικά προϊόντα ΠΟΠ την Φέτα και τις ελιές Καλαμάτας. Είναι τραγικό και συνάμα απαράδεκτο, ενώ στη συγκεκριμένη συμφωνία έχουν προστατευθεί 150 προϊόντα ονομασίας προέλευσης (ΠΟΠ) των χωρών μελών της Ε.Ε., οι ελληνικές κυβερνήσεις να μην έχουν πετύχει την προστασία των 2 αυτών πιο σημαντικών αγροτικών προϊόντων ΠΟΠ.

Η χώρα μας έχει ανεχθεί έναν αθέμιτο ανταγωνισμό στη συμφωνία με τον Καναδά για τη φέτα διότι τα προϋπάρχοντα λευκά τυριά από το αγελαδινό γάλα θα συνεχίσουν να φέρουν την εμπορική ονομασία «Φέτα». Αν δεν αλλάξει η συμφωνία υπάρχει κίνδυνος να ανοίξει ο δρόμος και για άλλες χώρες, εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, να διεκδικήσουν αντίστοιχη αντιμετώπιση και για τα δικά τους τυριά που θέλουν να αποκαλούν «φέτα».

Γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει ένα μεγάλο κίνημα που να απαιτήσει από την κυβέρνηση να προστατευθούν καθολικά τα Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης και να μην μείνουν τα ελληνικά προϊόντα πάλι, όπως έγινε με τη φέτα και της ελιές Καλαμάτας;

Αν δεν ανατραπεί με την απειλή βέτο το προσχέδιο της συμφωνίας αυτής, θα υπάρξουν ολέθριες συνέπειες για τον πρωτογενή τομέα, αλλά και για τη μεταποίηση και το εμπόριο. Είναι γνωστό ότι μόνο για τη φέτας από την παραγωγή ως την κατανάλωση ασχολούνται 400.000 εργαζόμενοι. Αν δεν αλλάξει η συμφωνία θα δίνεται πλέον η δυνατότητα τα λευκά τυριά που παράγονται από ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και εξάγονται στον Καναδά, να προωθούνται στη συνέχεια σε τρίτες χώρες με την ονομασία φέτα ή τύπου φέτας. Το ίδιο πρόβλημα θα υπάρξει και για τις ελιές Καλαμάτας.

Τη βασική ευθύνη για την αρνητική αυτή εξέλιξη έχει πρώτα απ’ όλα ο ίδιος ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, ο οποίος «άδειασε» κυριολεκτικά τον πρώην αρμόδιο Υπουργό κ. Ν. Μηταράκη και δεν του επέτρεψε να ασκήσει βέτο όπως είχε προαναγγείλει κατά τις προκαταρκτικές συζητήσεις του 2013.

Τη δεύτερη ευθύνη φέρει ο σημερινός Υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Σταθάκης ο οποίος, μετά τη μνημονιακή στροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο συμβούλιο Υπουργών Εμπορίου το καλοκαίρι του 2015 δεν προειδοποίησε ότι θα θέσει βέτο, παρ’ ότι το Μάρτιο του 2015, ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Ε. Αποστόλου είχε τονίσει στο Συμβούλιο των Υπουργών Γεωργίας ότι η χώρα θα θέσει βέτο όταν θα έρθει προς έγκριση η συμφωνία, αν τουλάχιστον δεν συμπεριληφθεί η φέτα στα προστατευόμενα προϊόντα της συμφωνίας.

Είναι δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα από τις 28 η οποία αδικείται κατάφωρα στη συγκεκριμένη συμφωνία, αφού τα 2 πιο σημαντικά της προϊόντα δεν προστατεύονται. Επιπλέον υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η οποία τονίζει ότι το τυρί που παρασκευάζουν οι Καναδοί από αγελαδινό γάλα δεν έχουν δικαίωμα να το ονομάζουν φέτα. Επομένως η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ζητήσει να συμπεριληφθούν στην τελική συμφωνία ως προστατευόμενα η «φέτα» και οι «ελιές Καλαμάτας», τονίζοντας ότι διαφορετικά θα θέσει βέτο. Είναι βέβαιο ότι αν ακολουθήσει έστω και την τελευταία στιγμή αυτή τη συνεπή στάση και συμμάχους θα βρει αρκετούς απ’ τα υπόλοιπα κράτη μέλη, αλλά και επειδή και ο ίδιος ο Καναδάς επείγεται να εγκριθεί η συμφωνία είναι βέβαιο ότι θα ικανοποιηθούν οι ελληνικές θέσεις. Διαφορετικά θα επωμιστεί τεράστιες ευθύνες για τη μη προστασία των 2 αυτών βασικών αγροτικών προϊόντων και θα δημιουργήσει και αρνητικό προηγούμενο για όλες τις υπόλοιπες μελλοντικές συμφωνίες ελευθέρων συναλλαγών, οι οποίες συζητούνται αυτή την περίοδο (με Σιγκαπούρη, Νότιο Αφρική και ΗΠΑ).

Η ΛΑΕ απαίτησε από την κυβέρνηση να απειλήσει με βέτο στη συνεδρίαση της 13^ης Μαΐου και να ζητήσει την αλλαγή της συμφωνίας για την προστασία της ελληνικής «φέτας» και των «ελιών Καλαμάτας» στην εμπορική συμφωνία με τον Καναδά. Την ίδια τακτική να ακολουθήσει και σε όλες τις υπόλοιπες συμφωνίες. Διαφορετικά τονίσαμε ότι η κυβέρνηση θα έχει τεράστιες ευθύνες αν δεν πετύχει την προστασία των 2 αυτών ελληνικών αγροτικών προϊόντων.

Δυστυχώς ο υπουργός Οικονομίας κ. Σταθάκης μίλησε πάλι με μισόλογα στο Συμβούλιο και δεν προειδοποίησε με βέτο απαιτώντας την αλλαγή της συμφωνίας στα επίμαχα σημεία. Απλά είπε ότι εκτιμά ότι όταν θα έρθει η συμφωνία στη Βουλή δεν θα εγκριθεί αν δεν αλλάξει. Είναι θετικό βέβαια ότι στις 17 Μαΐου 2016 ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Αποστόλου στο Συμβούλιο των υπουργών Γεωργίας τόνισε, μόνο για τη φέτα βέβαια, ότι αν δεν αλλάξει η συμφωνία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τη χώρα μας. Η κρίσιμη τελική διαπραγμάτευση μεταφέρεται τώρα στο Συμβούλιο των υπουργών Εμπορίου, στην τελευταία συνεδρίαση τον Οκτώβριο του 2016.

Πρέπει λοιπόν να υπάρξει ένα μεγάλο κίνημα των κτηνοτρόφων και των αγροτών, αλλά και όσων ασχολούνται στον τομέα της φέτας και των ελιών Καλαμάτας και να απαιτήσουν από την κυβέρνηση και τον υπουργό κ. Σταθάκη να θέσει βέτο στο τελευταίο Συμβούλιο του Οκτωβρίου του 2016.

Είναι αδύνατον να επιβιώσουν οι Έλληνες αγρότες και οι κτηνοτρόφοι όταν ξαφνικά θα δεχθούν επίθεση από την αθρόα εισαγωγή αμερικάνικων αγροκτηνοτροφικών προϊόντων χαμηλότερου κόστους, χαμηλότερων προδιαγραφών, κρεάτων με ορμόνες και μεταλλαγμένων φυτών, όταν μάλιστα το κόστος παραγωγής αυξάνεται συνεχώς για τους Έλληνες αγρότες και με δεδομένη την τρομακτική διαφορά του κλήρου που υπάρχει ανάμεσα στις ΗΠΑ, στις οποίες ο μέσος όρος είναι χίλια πεντακόσια στρέμματα ενώ στην Ελλάδα είναι μόνο σαράντα εννέα;

Τα ελληνικά προϊόντα που κινδυνεύουν με απόλυτη καταστροφή είναι το ελαιόλαδο, τα μήλα και η φέτα. Είναι γνωστό σήμερα ότι το ελαιόλαδο από τις ΗΠΑ πληρώνουν δασμούς 1.680 δολαρίων ανά τόνο, όταν αποστέλλεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ τα ελαιόλαδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πληρώνουν μόνο 34 δολάρια τον τόνο για να μπουν στην αμερικανική αγορά.

Συνεπώς, η κατάργηση ή η εξίσωση των δασμών θα έχει ολέθριες συνέπειες για τους Έλληνες και τους Ευρωπαίους ελαιοπαραγωγούς, αφού υπάρχει κίνδυνος να κατακλυστεί η αγορά της Ευρώπης από φθηνό, λόγω χαμηλού κόστους, αμερικάνικο ελαιόλαδο από τις μεγάλες αγροδιατροφικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ.

 Σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες φυτεύονται τεράστιες εκτάσεις με ελαιόδεντρα με τη μέθοδο της πυκνής, εντατικής φύτευσης και σε λίγα χρόνια το παραγόμενο ελαιόλαδο θα πρέπει να βρει διέξοδο και στην Ευρώπη. Γι’ αυτό, άλλωστε, η Αμερικάνικη Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εξωτερικού Εμπορίου και η Ένωση Παραγωγών Ελαιολάδου Βόρειας Αμερικής είναι φανατικά υπέρμαχοι της αμερικάνικης Συμφωνίας.

Είναι γνωστό, επίσης, πως βασικός στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η κατάργηση της προστασίας στο έδαφός τους των Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης.

Επίσης, με τη Συμφωνία παίρνει την οριστική του μορφή το απόλυτα εφιαλτικό, μα πολύ αληθινό και τρομακτικό, σενάριο για τη γεωργία, το περιβάλλον και τη διατροφική ασφάλεια στην Ευρώπη που δημιούργησε ο κ. Μανιάτης με την απόφασή του, ως Προεδρεύων Υπουργός Περιβάλλοντος, και έκανε τις μεγάλες εταιρείες βιοτεχνολογίας να τρίβουν τα χέρια τους.

 Μια εταιρεία με προϊόντα που περιέχουν γενετικά τροποποιημένα, θα μπορεί να ζητήσει αποζημίωση από ένα κράτος που απαγορεύει την εισαγωγή τους για το λόγο και μόνο ότι είναι μεταλλαγμένα, χωρίς η ίδια να έχει προβεί στην εκπόνηση μελέτης για την επικινδυνότητα των συγκεκριμένων προϊόντων, κάτι που καλείται να πράξει και να αποδείξει το κράτος-μέλος, άκουσον-άκουσον! Συμφωνήσατε με το αμερικάνικο πρότυπο, δηλαδή, της «εκ των υστέρων δράσης» έναντι του μέχρι σήμερα ισχύοντος ευρωπαϊκού προτύπου, της «αρχής της προφύλαξης» που εμπόδιζε την είσοδο των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στην ευρωπαϊκή αγορά.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η Συμφωνία είναι καταστροφική και στον τομέα της γεωργίας. Γι’ αυτό πρέπει να τεθεί από το λαό το αίτημα να σταματήσουν οι συνομιλίες τώρα και να αποφανθούν τα κοινοβούλιά και οι λαοί με δημοψήφισμα.

Επίσης υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά στην αντιμετώπιση της διατροφικής ασφάλειας ανάμεσα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Στην Ευρώπη τηρείται η αρχή της προφύλαξης. Πρακτικά αν υπάρχει αμφιβολία ότι μια ουσία μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον άνθρωπο απαγορεύεται. Οι ΗΠΑ αντίθετα θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να αποδειχθεί με αδιάψευστο τρόπο ότι το προϊόν είναι επιβλαβές για την υγεία πριν αποσυρθεί από την αγορά.

Μπορεί να είναι μια υπόθεση αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι τα κέντρα για τον έλεγχο και πρόληψη των ασθενειών στις ΗΠΑ υπολογίζουν ότι 48 εκ. πολιτών κάθε χρόνο (1 στους 6) προσβάλλεται από ασθένειες που σχετίζονται με μη ασφαλείς τροφές και από τους οποίους 3.000 είναι θανατηφόρα. Στην Ευρώπη η νομοθεσία είναι πολύ αυστηρή και επιπλέον υπάρχει το σύστημα έγκαιρου συναγερμού για προϊόντα διατροφής (RASFF) το οποίο προβλέπει την άμεση απόσυρση από την αγορά επικίνδυνων προϊόντων.

Ας όμως δούμε κάποια παραδείγματα. Αν αγοράσουμε από ένα super market ένα κοτόπουλο στη συσκευασία, σύμφωνα με την εν δυνάμει κοινοτική οδηγία, θα βρούμε πληροφορίες σχετικά με την ιχνηλασιμότητα του προϊόντος. Πρακτικά στην ετικέτα φαίνεται που έχει γεννηθεί το ζώο και που έχει μεγαλώσει. Αν μια συσκευασία εισαχθεί από τις ΗΠΑ μετά την επίτευξη της TTIP δεν θα βρίσκουμε πληροφορίες σχετικά με την προέλευση του ζώου. Και αυτό διότι η αμερικανική νομοθεσία επιβάλλει να αναγράφονται στην ετικέτα τα διατροφικά χαρακτηριστικά και όχι την προέλευση. Ούτε θα αναγράφεται ότι το κοτόπουλο έχει καθαριστεί με χλώριο που χρησιμοποιείται ως αντιβακτηριδιακό. Μια πρακτική που απαγορεύτηκε στην Ευρώπη το 1996 γιατί θεωρήθηκε επιβλαβής για την υγεία αλλά στις ΗΠΑ είναι νόμιμη. Το ίδιο συμβαίνει με το βόειο κρέας όπου υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Στην Ε.Ε. 15 χρόνια, πριν μετά την επιδημία των τρελών αγελάδων, θεσμοθετήθηκε η αναγραφή που επιτρέπει να φαίνονται οι μετακινήσεις των ζώων από την γέννηση του μέχρι το σφαγείο. Επιπλέον στην Ευρώπη δεν επιτρέπεται η χρήση ορμονών και αντιβιοτικών για επιτάχυνση της ανάπτυξης. Αντίθετα στις ΗΠΑ οι ορμόνες και τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται νόμιμα για να παχύνουν πιο γρήγορα τα ζώα όπως μπορούν να διακινηθούν προϊόντα που προέρχονται από κλωνοποιημένα ζώα. Ο κίνδυνος είναι να βρεθούμε κατακλυσμένοι με κρέατα γεμάτα με ορμόνες που μπορούν να επηρεάσουν το ενδοκρινολογικό σύστημα, ειδικά των παιδιών, και αντιβιοτικά που μπορεί να ευνοούν φαινόμενα φάρμακο-αντίστασης σε όποιον τα καταναλώνει.

Η ρήτρα ISDS (επίλυση διαφορών μεταξύ επενδυτών και κρατών).

Αν η συμφωνία τελικά επιτευχθεί και υποθέσουμε ότι μια μεγάλη αμερικανική εταιρεία κρεατικών αντιμετωπίζει εμπόδια θεσμικά να εξάγει τα προϊόντα της σε κάποια χώρα, η εταιρεία αυτή θα μπορούσε να κινηθεί εναντίον της χώρας απαιτώντας αποζημίωση. Να σημειώσουμε ότι το δικαστήριο θα είναι υπερεθνικό και διαιτητικό (οι δικαστές θα προέρχονται από μικρή ομάδα δικηγόρων του εταιρικού δικαίου, που έχουν συμφέρουν να δικαιωθούν οι υπερεθνικές εταιρείες).

Συμπερασματικά είναι προφανές ότι η παγκοσμιοποίηση, με τα τεράστια κέρδη που έδωσε στις πολυεθνικές, έχει ανοίξει την όρεξη στο μεγάλο κεφάλαιο το οποίο επιδιώκει την κατάργηση και των τελευταίων κανόνων που προστατεύουν τους καταναλωτές και τους μικρομεσαίους παραγωγούς.

Επιχειρείται να αλλάξει το μοντέλο της κοινωνικής οργάνωσης και να υπάρξει μια αγορά χωρισμένη στα δύο. Από την μια πλευρά η μαζική τρόφιμα, φθηνά, χαμηλής ποιότητας και από την άλλη εξαιρετικές τροφές αλλά όχι για όλες τις τσέπες. Μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει αποδεκτό; Η απάντηση είναι όχι διότι η διατροφική ασφάλεια πρέπει να είναι εγγυημένη για όλους. Επιπλέον η συμφωνία TTIP στερεί την εξουσία των δημοκρατικά εκλεγμένων οργανισμών προς όφελος των τεχνικών οργανισμών και ρυθμιστικών αρχών.

Απέναντι στην καταστροφική αυτή συμφωνία για τους λαούς βρίσκονται πολλές καταναλωτικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις, συνδικάτα, ακτιβιστές, εργαζόμενοι, επιστήμονες και πολλοί άλλοι. Σε αυτή τη «μάχη» πρέπει να συμμετέχουν και οι έλληνες πολίτες μέσω των συνδικάτων και των διαφόρων οργανώσεων ώστε να αποτραπεί η διατλαντική συμφωνία που αν επιτευχθεί θα φέρει ένα σύγχρονο μεσαίωνα για τους εργαζόμενους.