14/3/2014
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θέμα: «Ομιλία του Βουλευτή
Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ και Υπεύθυνου του Τομέα Ενέργειας της Κ.Ο. Θανάση Πετράκου
στην ημερίδα του ΜΑΧΩΜΕ και του Ρ/Σ 105,5 Στο Κόκκινο» με θέμα παραγωγική ανασυγκρότηση
– Ισοζύγιο ενέργειας καυσίμων και ενεργειακοί πόροι.
Για να πιάσω το νήμα από την χθεσινή συζήτηση θα ξεκινήσω με δυο αποσπάσματα
από το βιβλίο του αείμνηστου Δημήτρη Μπάτση.
«Προϋπόθεση του οικονομικού μετασχηματισμού
και της ανάπτυξης της χώρας θα είναι η
αξιοποίηση όλων των ντόπιων πηγών ενέργειας με ιδιαίτερη έμφαση τα ύδατα» και
πιο κάτω « Η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου θα γίνει από εθνικοποιημένη
επιχείρηση ενέργειας»
Για αυτό στο ΣΥΡΙΖΑ τονίζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν
αναγνωρίζουμε καμία ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ και θα τις ανακτήσουμε
ως Δημόσιες αν προλάβει η κυβέρνηση να τις ξεπουλήσει. Πιστεύουμε και
αγωνιζόμαστε να μην προλάβει να προχωρήσει στο ξεπούλημα των δημόσιων
επιχειρήσεων ενέργειας.
Οι πολιτικές των κυβερνήσεων μέχρι τώρα έχουν οδηγήσει ώστε το 67 % των
ενεργειακών αναγκών της χώρας να εξαρτάται από το εισαγόμενο πετρέλαιο. Η
ηλεκτρική ενέργεια καλύπτει μόνο το 25% περίπου της τελικής κατανάλωσης
ενέργειας η υπόλοιπη να καλύπτεται κατά 67% από υγρά καύσιμα και το εναπομείναν
8% από το φυσικό αέριο, τη βιομάζα και
τα στερεά καύσιμα.
Η απρόσκοπτη προμήθεια και διάθεση ενέργειας στις μεταφορές, τη βιομηχανία,
και στους πολίτες είναι αναγκαίο και μη διαπραγματεύσιμο καθήκον οιασδήποτε
κυβέρνησης πόσο μάλλον μιας αριστερής κυβέρνησης.
Η έγκαιρη προετοιμασία αντιμετώπισης όλων των πιθανών κινδύνων που θα
έθεταν σε αμφιβολία την έγκαιρη και επαρκή διάθεση καυσίμων και ενέργειας είναι
το ζητούμενο.
Στην προετοιμασία αυτή δυο είναι οι βασικοί παράγοντες ό έλεγχος ιδιοκτησιακά των βασικών-
στρατηγικών ενεργειακών εταιρειών (ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ), η συνεργασίας με του
εργαζομένους σε αυτές, και η εξασφάλιση της προμηθειών μέσω των συμμαχιών που θα έχουμε αναπτύξει.
Η χώρα μας όπως έχουν δομηθεί τα πράγματα στον ενεργειακό τομέα δεν είναι
αυτάρκης δηλαδή εισάγουμε το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας, δηλαδή εισάγουμε
σχεδόν το 100% των υγρών καύσιμων, εισάγουμε το ΦΑ και το μόνο καύσιμο που δεν
εισάγουμε είναι ο λιγνίτης που χρησιμοποιείται στη ηλεκτρική παραγωγή .
Με αυτό ως δεδομένο θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ενεργειακή ασφάλεια
της χώρας μπορεί να στηρίζεται μόνο σε ένα καλά οργανωμένο πλάνο που οι
εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της ενέργειας θα πρέπει να
βρίσκονται κάτω από δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο.
Οι ανάγκες σε πετρέλαιο αντιστοιχούν στο 67 % των ενεργειακών αναγκών της
χώρας. Από ποσοτική πλευρά η Ηλεκτρική Ενέργεια (HE)
Όσον αφορά στα υγρά καύσιμα που αποτελούν το 67 % των ενεργειακών μας
αναγκών.
Το 70% των αναγκών αυτών καλύπτονται από τα ΕΛΠΕ και το υπόλοιπο 30 % από
τη ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ όσον αφορά στην επεξεργασία
Βιώνουμε τα τελευταία χρόνια μια πλήρη απώλεια του ελέγχου που είχαμε στον
χώρο αυτό.
Η παρουσία των Ελληνικών Διυλιστηρίων Ασπρόπυργου και της ΕΚΟ στην λιανική λειτουργούσε ως ανάχωμα στις
ορέξεις των ιδιωτικών καιροσκόπων και κερδοσκόπων. Τα ΕΛΔΑ είχαν σημαντικότατο ρόλο σαν εγγυητή της
επάρκειας καυσίμων και της ποιότητας
τους καθότι αναλάμβαναν και την εμπορία και διάθεση.
Δυστυχώς η λαίλαπα Σημίτη και με Υπουργό τον καταδικασμένο για μίζες
Τσοχατζόπουλο , κατάφερε μέσα από μια «ελέγξιμη» συμφωνία, στην οποία είχε
αντιταχθεί σύσσωμη η αντιπολίτευση ακόμα και μέρος του ΠΑΣΟΚ, να εκχωρήσει τον
όμιλο ΕΛΔΑ στον Λάτση και να γίνει συγχώνευση με το τεχνολογικά απαρχαιωμένο
διυλιστήριο της ΠΕΤΡΟΛΑ συγχωνεύοντάς το στην ΕΛΠΕ Α.Ε.
Εδώ να τονίσω ότι δημοσιεύματα στο
τύπο αναφέρουν μίζες και μαύρα ποσά που διακινήθηκαν κατά τη διάρκεια της
δοσοληψίας μεταξύ του ομίλου Λάτση και των τότε κυβερνητικών στελεχών που χειρίστηκαν
τη συγχώνευση.
Ότι δεν πρόλαβε η διεφθαρμένη κυβέρνηση Σημίτη δηλαδή την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς των
καυσίμων καθότι είχε κρατηθεί η χρυσή μετοχή του δημοσίου και ένα ποσοστό ικανό στα ΕΛΠΕ έρχεται να τα ολοκληρώσει η
μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου.
Σε περίπτωση μιας κρίσης η κάλυψη θα
αποτελέσει ίσως ένα από τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα μιας αριστερής κυβέρνησης.
Καταρχήν η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πολιτική τείνει να καταστρέψει τα
όποια πιθανά εργαλεία θα έχει μια κυβέρνηση για να αντιπαλέψει σε εθνικό
επίπεδο μια κρίση.
Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ κυρίως και η Νέα Δημοκρατία έχουν προχωρήσει στην εκποίηση
των ΕΛΠΕ που εμπορεύεται και επεξεργάζεται το 70 % των αναγκών μας. Η εκποίηση
αυτή σημαίνει απώλεια ελέγχου της εταιρείας και απώλεια ελέγχου στην αγορά και
στα υγρά καύσιμα. Οπότε σε μια κρίση δεν μπορείς να ελέγξεις πολλά πράγματα.
Δεν έφτανε αυτό η κυβέρνηση υιοθέτησε τις πιο φιλελεύθερες εκφάνσεις από
τις ευρωπαϊκές οδηγίες του όσον αφορά τα αποθέματα ασφαλείας και πλέον τα
αποθέματα ασφαλείας μπορούν να μην
τηρούνται όλα εντός την ελληνικής επικρατείας αλλά μπορεί να διατηρείται
ποσοστό 30% και σε αποθήκες σε άλλες χώρες της ΕΕ ενώ στην ευρωπαϊκή οδηγία
υπήρχε και επιλογή να αποθηκεύονται υποχρεωτικά και στην επικράτεια της χώρας
μέλος . Τι σημαίνει αυτό α) δεν είμαστε σίγουροι αν τηρούνται όλα τα αποθέματα
όντως ή αν απλώς τηρούνται στα χαρτιά και σε περίπτωση κρίσης θα αναζητούμε
απλώς ευθύνες και β) σε περίπτωση κρίσης
με την Ευρώπη δεν είναι σίγουρα ακόμα και αν όντως τηρούνται αν θα μπορούμε να
τα ανακτήσουμε.
Με αυτά τα 2 βασικά προβλήματα σε περίπτωση κρίσης τα πράγματα θα είναι
κάθε άλλο παρά ρόδινα. Σε αυτό θα πρέπει
να συνυπολογιστούν οι δανειακές υποχρεώσεις των ΕΛΠΕ είναι περίπου 2,2 δις και
οι ανάγκες σε κεφάλαια κίνησης περίπου 1 δις. Υπάρχουν υποχρεώσεις περίπου 850
εκ ευρώ προς το Ιράν και 160 εκ προς τη Λιβύη. Εκδόθηκε ομολογιακό δάνειο ύψους
500 εκ ευρώ με επιτόκιο γύρω στο 8 %, δείγμα του αδιεξόδου ρευστότητας της
εταιρείας.
Για να μπορέσει μια κυβέρνηση της αριστεράς να ανταπεξέλθει σε μια κρίση
που πιθανόν να προκύψει θα χρειαστεί να χτίσει σχέσεις με κράτη προμηθευτές
πετρελαίου και δεν επηρεάζονται από τον αμερικάνικο παράγοντα όπως Βενεζουέλα,
Ρωσία ίσως και Ιράν και να έρθουμε ξανά σε συνεννόηση με την Ρωσία για τον
αγωγό Burgas-Αλεξανδρούπολη. Και βέβαια θα πρέπει να αποτραπεί η
περεταίρω ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ.
Δυστυχώς τα υγρά καύσιμα δεν γίνεται να υποκατασταθούν τουλάχιστον σε αυτή
τη φάση και είναι ο τομέας που θα έχουμε πρόβλημα το πόσο μικρό ή πόσο μεγάλο
θα εξαρτηθεί από τις τότε υπάρχουσες παγκόσμιες ισορροπίες, από τις σχέσεις και
συμμαχίες που θα αναπτύξουμε και από τα
αν θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε και αναστρέψουμε την ακολουθούμενη πολιτική
στην ενέργεια και τις ιδιωτικοποιήσει.
Τώρα όσον αφορά στην ηλεκτρική ενέργειας τα πράγματα μέχρι πριν λίγες μέρες
ήταν πολύ πιο ομαλά και ρόδινα. Με δεδομένο ότι λόγω και της συνεχιζόμενης
ύφεσης που μειώνει τη ζήτηση, της μικρής διείσδυσης στην αγορά των μονάδων
φυσικού αέριου για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, της σχετικά ικανής ισχύος των
εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργεια από λιγνίτη, της σχετικά ικανής
ισχύος υδροηλεκτρικών εργοστασίων, καθώς και της εγκατεστημένης ισχύς ΑΠΕ δεν
υπάρχει τεχνικό πρόβλημα αξιοπιστίας και επάρκειας .
Συνεπώς έκτακτες καταστάσεις βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα που μπορεί να
προκύψουν μπορούν να αντιμετωπισθούν χωρίς να υπάρξουν σοβαρά προβλήματα.
Εδώ τα μεγάλα προβλήματα είναι οι οφειλές στη ΔΕΗ ξεπερνούν τα 1300 εκατ.
μηδενίζοντας ουσιαστικά το κεφάλαιο κίνησης της.
Δυστυχώς οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τις πολιτικές τους μειώνουν συνεχώς
τον έλεγχο και σε αυτό το τομέα. Την περίοδο αυτή επιδιώκουν την ολοκληρωτική
ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας Επιχείρησης
Ηλεκτρισμού. Καταρχήν είχε πωληθεί μέσω χρηματιστηρίου το 49 %, σήμερα πωλείται
ο ΑΔΜΗΕ που μεταφέρει την ηλεκτρική ενέργεια από την παραγωγή στους καταναλωτές
και άμεσα διασπάται ίσως και μέσα στην εβδομάδα διασπάτε σε μικρή και μεγάλη.
Η Συγκυβέρνηση λίγο πριν την συντριβή στις ευρωεκλογές και την κατάρρευσή
της δίνει στην δημοσιότητα το νέο καταστροφικό νομοσχέδιό της με το οποίο
δημιουργεί την λεγόμενη «Μικρή Ιδιωτική Επιχείρηση Ηλεκτρισμού» στην οποία
δίνει το 30% του παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ αλλά και των πελατών της.
Δυστυχώς η πολιτική αυτή αποτελεί μια πολιτική καμένης γης των νεοφιλελεύθερων
κυβερνήσεων σε βάρος του λαού μας και μίας πιθανής αριστερής κυβέρνησης.
Στην μικρή ΔΕΗ εντάσσει τις λιγνιτικές μονάδες του Αμυνταίου 1 και 2, τις
μονάδες της Μελίτης 1 και 2. Τα ορυχεία του Αμυνταίου, της Λακκιάς, του
Κλειδιού, της Μελίτης, των Κομνηνών 1 και 2 και της Βεύης. Επίσης τις
Υδροηλεκτρικές μονάδες της Πλατανόβρυσης, του Θησαυρού, της Άγρας, του
Εδεσσαίου και το Πουρνάρι 1 και 2. Επίσης και την μονάδα ηλεκτροπαραγωγής Φ.Α.
του ΑΗΣ Κομοτηνής. Δηλαδή μονάδες συνολικής ισχυος 2.768 μεγαβάτ ( 2318 εν
λειτουργία συν την άδεια παραγωγής για τη μονάδα Φλώρινας (Μελίτης)2 ).
Το νομοσχέδιο αυτό εκτός του ότι βάζει την ταφόπλακα στην ΔΕΗ όπως την
ξέραμε, δυσκολεύει μια μελλοντική κυβέρνηση της αριστεράς που θα θελήσει να
εφαρμόσει πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και κοινωνικές
πολιτικές στήριξης των ασθενέστερων οικονομικά κοινωνικών ομάδων καθότι θα
αναγκαστεί να προβεί σε μονομερής πράξεις.
Οπότε για να μπορούμε να λέμε ότι σε περίπτωση κρίσης θα έχουμε τον έλεγχο
όσο αφορά στην ηλεκτροδότηση της χώρας πρέπει να αποτραπούν τα σχέδια της
κυβέρνησης για τεμαχισμό και πώληση της ΔΕΗ.
Τέλος όσον αφορά στο Φυσικό Αέριο
Προμηθευόμαστε το 100% του φυσικού αερίου που καταναλώνουμε στην χώρα. Το
μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από την Ρωσία μέσω
αγωγών και το υπόλοιπο καλύπτεται από υγροποιημένο LNG αέριο που λαμβάνουμε
μέσω της Ρεβυθούσας.
Για το Φυσικό Αέριο ισχύουν αυτά που ισχύουν και για τα υγρά καύσιμα.
Το μόνο ευοίωνο γεγονός είναι ότι εξαρτόμαστε σημαντικά από χώρες που
βρίσκονται σε αντιπαράθεση με την ΕΕ. Και ΗΠΑ.
Η προετοιμασία μας με το που θα γίνουμε κυβέρνηση είναι απαραίτητη. θα
πρέπει να χτίσουμε σχέσεις συνεργασίας με την Ρωσία η οποία είναι ο μεγαλύτερος
παραγωγός φυσικού αερίου στα πλαίσια μια πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
Άρα προώθηση του νότιου διαδρόμου του South Stream, δημιουργία δεξαμενών αποθήκευσης στην Καβάλα και
αύξηση της δυνατότητας αποθήκευσης των εγκαταστάσεων στην Ρεβυθούσα που
αποθηκεύεται LNG αέριο.
Άμεσα
μια αριστερή κυβέρνηση πρέπει να
προχωρήσει σε ένα σοβαρό ενεργειακό σχεδιασμό με κριτήρια:
Α) την αξιοποίηση ορθολογικά όλων των ντόπιων πηγών ενέργειας (λιγνίτη,
νερά , αέρα, ήλιο, γεωθερμία κλπ). Ιδιαίτερο πρόγραμμα για την ανάπτυξη
υδροηλεκτρικών έργων.
Β) Στην ανάκτηση όλων των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων ενέργειας
Γ) Στην συγκρότηση ολοκληρωμένης ενεργειακής εξοικονόμησης
Δ) Σταδιακή απεξάρτηση από το εισαγόμενο Φ.Α για χρήση ηλεκτροπαραγωγή
Ε) Κατάργηση μηχανισμών αγοράς που αποτελούν έμμεση κρατική επιχορήγηση
στις ιδιωτικές μονάδες παραγωγής Η Ε από
ΦΑ.
ΣΤ) Μέτρα ανακούφισης των φτωχών
νοικοκυριών ώστε να εξαφανιστεί η ενεργειακή πενία.
Ζ) Μέτρα μείωσης του ενεργειακού κόστους της ενεργοβόρου βιομηχανίας με
όρους και προϋποθέσεις όμως.
Μεσοπρόθεσμα
Α) στην αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου ώστε να αυξηθεί η Η.Ε και να
αντικαταστήσει χρήσης του πετρελαίου και το Φ.Α (Ηλεκτροκίνηση, ΜΜΜ, επέκταση
και εκσυγχρονισμός σιδηροδρομικού δικτύου, αύξηση ΜΜΜ σε βάρος του ΙΧ)
Β) Ορθολογική και περιβαλλοντική
αξιοποίηση πιθανόν κοιτασμάτων υδρογονανθράκων ώστε να μειωθεί η εξάρτηση
Το Γραφείο Τύπου
