Αθήνα 13/05/2015
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Κοινοβουλευτικός
Εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ Θ Πετράκος:
Αντιστρέφουμε
τα ζημία από την συστηματική και ολομέτωπη επίθεση στην παιδεία στην περίοδο των μνημονιακών
χρόνων
Ομιλία του Κοινοβουλευτικού
εκπρόσωπου του ΣΥΡΙΖΑ του Θανάση Πετράκου (Βουλευτή Μεσσηνίας) στην ολομέλεια
της Βουλής των Ελλήνων στην συζήτηση του νομοσχεδίου «Επείγοντα μέτρα για την
Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση»(Δευτερολογία στην κατ΄
άρθρον συζήτηση)
Παρατίθεται το βίντεο της ομιλίας: https://youtu.be/0TmoZuZPneg
Από τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά
της συζήτησης:
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΠΕΤΡΑΚΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, δεν θα
ασχοληθώ επί της ουσίας με τη χθεσινή περιβόητη εκδήλωση, η οποία έγινε από
τους εραστές του νεοφιλελευθερισμού και της οπισθοδρόμησης στην εκπαίδευση,
γιατί ο ευγενέστατος και εξαιρετικός συνάδελφος, o κ. Κρεμαστινός έδωσε με το
δικό του τρόπο μία απάντηση: Ότι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που οργανώνουν
εκδήλωση κι έχουν τίτλο «Όχι μπαλτάς στην εκπαίδευση», κάνοντας ευφυολόγημα με
το επώνυμο του Υπουργού Παιδείας, δεν αξίζουν της αντιπαράθεσής μας. Θα
μιλήσουμε γι’ αυτά όταν θα έρθει η ώρα.
Θα μου επιτρέψει, όμως, ο κύριος Υπουργός και οι
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή είχα τη μεγάλη τύχη και τη μεγάλη ατυχία,
συγχρόνως, να είμαι ο τελευταίος άνθρωπος, στον οποίο ένας πανεπιστημιακός
δάσκαλος που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, στις 27 Φλεβάρη, ο Σταύρος ο
Κωνσταντακόπουλος, να στείλει λίγα λεπτά πριν πεθάνει το τελευταίο mail σε
εμένα.
Θέλω, κύριε Υπουργέ, να διαβάσω μερικά αποσπάσματα
από αυτό το τελευταίο mail: «Η περίοδος των μνημονιακών χρόνων ήταν μια
περίοδος σκοτεινών χρόνων για την ελληνική κοινωνία, αλλά και για το ελληνικό
πανεπιστήμιο ιδιαίτερα. Μία συστηματική και ολομέτωπη επίθεση βύθισε το
ελληνικό πανεπιστήμιο σε μια πρωτοφανή παρακμή υλική και πνευματική. Η διάλυση
των διοικητικών δομών των ιδρυμάτων μέσω των διαθεσιμοτήτων, απολύσεων, ο
οικονομικός στραγγαλισμός των προϋπολογισμών, οι μειώσεις μισθών μέχρι
εξουθένωσης των πανεπιστημιακών, ο μαρασμός της φοιτητικής μέριμνας, η
κατάργηση κάθε πόρου που θα διατηρούσε την έρευνα σε επαφή με την τεχνολογική και
επιστημονική πρωτοπορία και τις κοινωνικές και παραγωγικές ανάγκες, οδήγησαν
την πανεπιστημιακή εκπαίδευση στη χώρα μας σε σημαντική και δυσαναπλήρωτη
οπισθοχώρηση.»
Πιο κάτω έγραψε ο αείμνηστος Σταύρος
Κωνσταντακόπουλος: «Οι μέρες που ζούμε…» -εννοούσε μετά την 25η Ιανουαρίου-
«…είναι μέρες ελπίδας, ζυμωμένες με αμφιβολίες. Η υιοθέτηση από τη νέα
Κυβέρνηση δύο αιτημάτων που ανέδειξε με σημαντικούς αγώνες το κίνημα των
Πανεπιστημιακών, την κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος και η επιστροφή των
διαθεσίμων διοικητικών στις θέσεις τους, είναι ήδη μια προοπτική».
Επίσης, πιο κάτω έγραψε, κύριε Υπουργέ: «Η μάχη για
ένα καλύτερο πανεπιστήμιο, αντάξιο των ελπίδων και των απαιτήσεων της κοινωνίας
μας, θα είναι δύσκολη και θα εξαρτηθεί από τη γενικότερη πορεία των πεπραγμένων
της χώρας. Τα πανεπιστήμια πρέπει να αναπνεύσουν ξανά, να απεγκλωβιστούν από
τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των αυταρχικών νόμων Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου.
Ένα ολόκληρο σύμπλεγμα νόμων, συμπεριφορών προσώπων,
συντεχνιών, που καταδυναστεύει σήμερα τα πανεπιστήμια, έχει οικοδομηθεί σήμερα
στο ελληνικό πανεπιστήμιο και θα δώσει σκληρή μάχη για την υπεράσπιση τελείως
ιδιοτελών συμφερόντων. Η επιστροφή της δημοκρατίας είναι η μόνη απάντηση σε
αυτό.
Κατάργηση των νόμων Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Άμεση
κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος, του κατεξοχήν μηχανισμού αυθαιρεσίας και
επιβολής. Ελεύθερες εκλογές στα πανεπιστήμια, με συμμετοχή ολόκληρης της
πανεπιστημιακής κοινότητας. Επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου. Νέο θεσμικό
πλαίσιο για τα πανεπιστήμια. Πλήρης μεταφορά των βασικών αρμοδιοτήτων στα
συλλογικά όργανα και ανασύνθεσή τους με ουσιαστική συμμετοχή όλων των μελών.
Χρειάζονται, επίσης, άμεσα μέτρα οικονομικής ανακούφισης των πανεπιστημίων».
Τέλος, κατέληγε: «Τα πανεπιστήμια, τα ΑΤΕΙ, τα Ερευνητικά
Κέντρα πρέπει να συμβάλλουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας,
ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση του λαού μας, την οποία έχουν σκόπιμα
καταρρακώσει. Πρέπει να παίξουν το ρόλο τους σε μια πρωτοποριακή ανάλυση των
σύγχρονων κοινωνικών προβλημάτων και οικοδόμηση λύσεων πέρα από τα τετριμμένα
και τα στερεότυπα. Πρέπει, ακόμα, να παίξουν το ρόλο τους σε μια μεγάλη
μορφωτική επανάσταση, που θα απελευθερώσει τη γνώση από τη στενή
«χρησιμοθηρική» διάσταση, μετατρέποντάς της σε δρόμο προσωπικής και κοινωνικής
αναζήτησης και χειραφέτησης».
Αυτή είναι η απάντηση των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ -ενός
ανθρώπου που μας έφυγε πρόωρα- για το πώς βλέπουμε εμείς, μέσα σε πέντε λεπτά
και λιγότερο, το πανεπιστήμιο.
Ας περάσουμε, όμως, στο νομοσχέδιο, για το οποίο
πέφτει κλαυθμός και οδυρμός.
Τι κάνει το νομοσχέδιο, κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι, το οποίο «καταστρέφει τα πάντα»; Ο προηγούμενος συνάδελφος είπε:
«Σε εκατό ημέρες, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν φέρατε πίσω όλους τους ανέργους που
δημιουργήσαμε εμείς σε χίλιες οκτακόσιες είκοσι πέντε ημέρες με τις μνημονιακές
πολιτικές που εφαρμόσαμε. Δεν δώσατε δουλειά σε εκατό ημέρες. Δεν φτιάξατε αυτά
που κατέστρεψε ο νεοφιλελευθερισμός σε δέκα χιλιάδες ημέρες». Αυτά, για να
πιάσω τα πράγματα από το 1990 και μετά.
Ας τα αφήσουμε, όμως, αυτά και ας πάμε στο
νομοσχέδιο.
Κύριε Υπουργέ, γιατί διαφωνούν, για να καταλάβω και
εγώ; Τι λέει το νομοσχέδιο; Πρώτον, επανέρχονται οι δυόμισι χιλιάδες
εκπαιδευτικοί που απέλυσαν –αυτές, βέβαια, είναι οι ερινύες που τους κυνηγούν-
για να πάνε τα παιδιά στα δημόσια ΕΠΑΛ και όχι στα ιδιωτικά. Βέβαια, ορισμένοι
δεν διαφωνούν σε αυτό, υπάρχει όμως και εδώ ένα «αλλά». Μας ακούει η κοινωνία.
Αυτή είναι η πρώτη κατηγορία των θεμάτων που θίγει το νομοσχέδιο.
Στα σοβαρά, αν δεν κάνει κανένας αντιπολίτευση για
την αντιπολίτευση, μπορεί να διαφωνήσει με αυτό;
Δεύτερον, τι φέρνει το νομοσχέδιο; Αλλαγή στο
εξεταστικό σύστημα. Τι κάνατε εσείς; Οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα σε πολύ
περιορισμένο αριθμό πανεπιστημιακών τμημάτων. Τι κάνει το νομοσχέδιο; Οι
υποψήφιοι θα έχουν περισσότερες επιλογές, αφού αποδεσμεύονται από τα στενά όρια
του επιστημονικού πεδίου. Δηλαδή, δίνει τη δυνατότητα στους υποψήφιους, με την
προσθήκη ενός πέμπτου μαθήματος «μπαλαντέρ» -ας το πω έτσι- να έχουν πρόσβαση
και σε ένα δεύτερο επιστημονικό πεδίο, διευρύνοντας τις επιλογές τους. Αυτό
είναι εναντίον των παιδιών, εναντίον της μόρφωσης, εναντίον της εκπαίδευσης;
Τρίτον, καταργεί την «Τράπεζα Θεμάτων». Αυτό είναι
-λέει- έγκλημα καθοσιώσεως. Γιατί; Καταργεί την «Τράπεζα Θεμάτων», όπως είπε
και ο Εισηγητής μας, ο Δημήτρης Μπαξεβανάκης, ως υποχρεωτική. Και ακούμε τα
καινοφανή, ότι με την «Τράπεζα Θεμάτων» ήταν υποχρεωμένος ο Δημήτρης
Μπαξεβανάκης ή εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος εκπαιδευτικός στο σχολείο μόνο με την
«Τράπεζα Θεμάτων» να διδάξουμε την ύλη. Καλά, δεν ξέρετε ότι υπάρχει διδακτέα
ύλη και είναι υποχρεωμένοι οι καθηγητές να διδάσκουν τη διδακτέα ύλη; Δεν το
ξέρετε αυτό;
Πριν την «Τράπεζα Θεμάτων» δεν διδασκόταν η ύλη στα
σχολεία; Πλάκα μας κάνετε; Δεν ήταν υποχρεωμένος ο κάθε καθηγητής να τελειώσει
τη συγκεκριμένη ύλη;
Δεύτερον, τι ήταν η «Τράπεζα Θεμάτων»; Η «Τράπεζα
Θεμάτων», σας το είπα και την προηγούμενη φορά, ήταν η «κουρευτική μηχανή», για
να διώξει παιδιά από το σχολείο. Και είχε και ένα άλλο στόχο, για να το πούμε
και αυτό, γιατί κάνετε ότι το ξεχνάτε. Είχε στόχο φέρει το δυικό σύστημα στην
εκπαίδευση. Δηλαδή, δεκαπεντάχρονοι και δεκαεπτάχρονοι μαθητευόμενοι, μέσω της
κινητικότητας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είχατε συνεννοηθεί με τον κ.
Φούχτελ, θα πήγαιναν στη Γερμανία. Το θυμόσαστε αυτό; Δεν έχω το χρόνο να το
αναλύσω και θα πάρω και το χρόνο της δευτερολογίας, κύριε Πρόεδρε.
Τρίτον, τι κάνει το νομοσχέδιο; Διαχωρίζει τα
Πειραματικά από τα Πρότυπα. Λέει ότι είναι άλλο το Πειραματικό, άλλο το
Πρότυπο. Το Πρότυπο έχει συγκεκριμένους σκοπούς, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή
διαφωνεί κάποιος και το Πειραματικό έχει άλλους. Είναι αντεπιστημονικό αυτό;
Και είναι λάθος; Δηλαδή Πειραματικό-Πρότυπο είναι πολύ σοβαρή η επιστημονική
προσέγγιση, ε; Έλεος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι!
Το επόμενο που φέρνει το νομοσχέδιο είναι η επιλογή
των στελεχών στην εκπαίδευση. Τι κάνει; Διώχνει τη συνέντευξη, μέσω της οποίας
υπήρχαν κομματικοί διευθυντές εκπαίδευσης και διευθυντές σχολείων παντού, εκτός
από όπου δεν πήγαιναν. Μόνο σε κάποια περιφερειακά σχολεία, που δεν πήγαινε
κανένας διευθυντής, βρισκόταν και κανένας αριστερός διευθυντής. Για να μιλάμε
σοβαρά τώρα και να μην κάνουμε πλάκα μεταξύ μας. Λες και δεν ξέρουμε τι
συνέβαινε στην εκπαίδευση. Λες και γεννηθήκαμε στον Άρη.
Και λέει το νομοσχέδιο ότι οι εκπαιδευτικοί θα
μπορούν στο ποσοστό αυτό να δώσουν τη γνώμη τους.
Εγώ, κύριε Υπουργέ, θα σας έλεγα ότι σε αυτό πρέπει
να κάνετε και μία βελτίωση. Να μην είναι ανταγωνιστική η διαδικασία, δηλαδή,
κάποιος ψηφίζει τον Μπαξεβανάκη και κάποιος ψηφίζει τον Πετράκο. Να μπορεί να
κρίνει τον Μπαξεβανάκη και να κρίνει και τον Πετράκο. Αυτό νομίζω ότι μπορείτε
να το δείτε με μια υπουργική απόφαση, για να γίνει και να υπάρξει μεγαλύτερη
δυνατότητα και πιο σύνθετη σκέψη από τους συναδέλφους στη διαδικασία.
Τι άλλο κάνει το νομοσχέδιο αυτό, για το οποίο
γίνεται η μεγάλη συζήτηση; Την περίφημη «αριστεία». Θα μου επιτρέψετε να
αναφερθώ σε αυτό, γιατί εδώ γίνεται μία συνειδητή παραπληροφόρηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ
–το είπα και την προηγούμενη φορά- είναι, δήθεν, εναντίον του οι μαθητές να
αγωνίζονται να γίνουν καλοί, να γίνουν πολύ καλοί, να γίνουν άριστοι, να
κερδίσουν όλη τη γνώση. Αυτή είναι η μεγαλύτερη διαστρέβλωση που έχει γίνει.
Διότι ξέρετε εμείς υπέρ τίνος δεν είμαστε; Δεν είμαστε υπέρ ενός εκπαιδευτικού
συστήματος που θα ενισχύει τα ταξικά φίλτρα που υπάρχουν στην κοινωνία και θα
αποσκοπεί στην εμπέδωση του ιδεολογήματος ότι υπάρχουν οι λίγοι, οι φωτισμένοι,
που προορίζονται για μεγάλα πράγματα και οι υπόλοιποι, οι πολλοί, που
προορίζονται για χειρωνακτικές εργασίες, σε ένα μοντέλο ελαστικού εργαζόμενου,
χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις.
Γιατί αυτό το
ιδεολόγημα ξέρετε πού οδηγεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Οδηγεί στις
αντιλήψεις –για να δούμε ποιος πάει μπροστά την κοινωνία και ποιος την πάει
πίσω- του 18ου αιώνα, όπου υπήρχε η αντίληψη ότι οι φτωχοί είναι φτωχοί επειδή
είναι χαζοί. Αυτή ήταν η αντίληψη της εποχής της φεουδαρχίας.
Επιτρέψτε μου να κλείσω, μιας και είπα για τη
φεουδαρχία, με τα λόγια, πάλι ενός άρθρου, του αείμνηστου Σταύρου
Κωνσταντακόπουλου.
«Στους φεουδαρχικούς καιρούς ήταν εύκολο να
διακρίνει κανείς τους λίγους από τους πολλούς. Οι λίγοι είχαν γεννηθεί τέτοιοι,
όπως εξάλλου και οι πολλοί. Οι άνθρωποι γεννιόντουσαν βαρόνοι, μαρκήσιοι, κόμητες
και οι άλλοι γεννιόντουσαν δουλοπάροικοι και πέθαιναν έτσι ακριβώς όπως είχαν
γεννηθεί, αριστοκράτες ή του λαού. Όλα ήταν καθαρά, αποτρόπαια μεν αλλά καθαρά.
Ύστερα ήρθε η αστική επανάσταση με τις φιλελεύθερες
ιδέες και αρνήθηκε στην πράξη το προνόμιο της γέννησης. Διακήρυξαν ότι στον
καθένα θα επιτρεπόταν να έχει μια μοίρα διαφορετική απ’ αυτή που γεννήθηκε.
Μόνο που αφού με τέτοια λόγια γκρέμισαν τον παλιό κόσμο και πήραν τα ηνία των
κοινωνιών στα χέρια τους, μετά από κάποιο καιρό έχασαν την επαναστατική τους
ορμή και έγιναν και αυτοί με τη σειρά τους οι λίγοι. Έπρεπε, λοιπόν, να
αντιμετωπίσουν τους πολλούς και να νομιμοποιήσουν την υπεροχή τους απέναντί
τους. Και τότε στη θέση της γέννησης και της εκ θεού εκπορευόμενης εξουσίας των
αριστοκρατών έβαλαν την αξία και την αριστεία.
Διαβάστε τι γράφει χαρακτηριστικά στα τέλη του 19ου
αιώνα ο ιδρυτής ενός εκπαιδευτικού θεσμού, από τον οποίο αποφοιτά ακόμα και
σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία της γαλλικής ελίτ, ο Εμίλ Μπουτμύ. «Τα προνόμια
πέθαναν και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει αυτή τη διαδικασία τη γέννησης. Οι
ανώτερες τάξεις, όμως, όπως αυτοαποκαλούνται, είναι υποχρεωμένες μεν να
αναγνωρίσουν τα δικαιώματα της πλειοψηφίας. Θα κατορθώσουν, όμως, να
διατηρήσουν την πολιτική τους κυριαρχία αν επικαλεστούν το δικαίωμα του πιο
ικανού.
Πίσω από τις ετοιμόρροπες επάλξεις των προνομίων και
της παράδοσης ο χείμαρρος της δημοκρατίας πρέπει να συναντήσει μια δεύτερη
γραμμή άμυνας, χτισμένη από πασίδηλες και χρήσιμες ικανότητες από ανώτερες
ιδιότητες που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το κύρος τους.»
Όσοι, λοιπόν, κραδαίνουν σήμερα τα αριστεία ως είναι
η πεμπτουσία της άποψής τους, υπονοούν ότι αυτοί οι ίδιοι είναι άριστοι που
πηγαίνουν στα ιδιωτικά σχολεία, και εμείς οι άλλοι μηδαμινοί και ασήμαντοι.
Αυτή είναι η βασική και θεμελιώδης διαφορά.».
Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή
σας.
Το Γραφείο Τύπου
