Αθήνα 9/05/2015
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Κοινοβουλευτικός
Εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ Θ Πετράκος:
Θέλουμε ένα
άριστο σχολείο για όλους και όχι λίγα άριστα για λίγους
Ομιλία του Κοινοβουλευτικού
εκπρόσωπου του ΣΥΡΙΖΑ του Θανάση Πετράκου (Βουλευτή Μεσσηνίας) στην ολομέλεια
της Βουλής των Ελλήνων στην συζήτηση του νομοσχεδίου «Επείγοντα μέτρα για την
Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση».
Παρατίθεται το βίντεο της ομιλίας: https://youtu.be/C8KF_gHtdI8
Από τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά
της συζήτησης:
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΕΤΡΑΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διεξάγεται από το πρωί η συζήτηση για το παρόν
νομοσχέδιο, αναδεικνύοντας πράγματα τα οποία αφίστανται της πραγματικότητας
-επιτρέψτε μου να πω- και θα εξηγήσω γιατί το λέω. Και μου κάνει εντύπωση ότι
αυτό γίνεται ακόμα και από πανεπιστημιακούς δασκάλους.
Γνωρίζουμε όλοι ότι βασικός στόχος της παιδείας
είναι η ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών και η εμπέδωση των αξιών
της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Θεωρώ υποχρέωσή μου πριν ξεκινήσω την τοποθέτησή
μου, κύριε Υπουργέ, να πω ότι είναι σημαδιακή η σημερινή ημέρα που συζητείται
το παρόν νομοσχέδιο για την παιδεία, διότι μία από τις βασικές αρχές βάσει των
οποίων πρέπει οι μαθητές να αναπτύσσουν τη δημοκρατική τους συνείδηση είναι ο
αγώνας ενάντια στο φασισμό και στο ναζισμό.
Η 8η και η 9η του Μάη φέρνει σε όλους τους
δημοκρατικούς πολίτες όπου γης μια διαρκή υπόμνηση: Στις 8 και 9 του Μάη του
1945 νικήθηκε ο ναζισμός και ο φασισμός.
Σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά, η Ιστορία πρέπει να
μας διδάσκει όλους. Όπως τόνισε χθες στη γερμανική Βουλή σε εκδήλωση της
γερμανικής Αριστεράς ο Μανώλης Γλέζος, το ναζισμό τον νικήσαμε στρατιωτικά,
αλλά η ιδεολογία του εξακολουθεί να ξεπηδά σε διάφορα σημεία. Είναι ευθύνη όλων
μας, λοιπόν, και πρώτα απ’ όλα των εκπαιδευτικών, να νικήσουμε και ιδεολογικά
και πολιτικά το ναζισμό.
Εβδομήντα, λοιπόν, χρόνια μετά από τότε που η σημαία
της απελευθέρωσης των λαών κυμάτισε στο Ράιχσταγκ η απαίτησή μας για την
απόδοση των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου αποκτά πολύ
μεγαλύτερη σημασία. Εβδομήντα χρόνια μετά το σύνθημα «Ποτέ πια πόλεμος! Ποτέ
πια φασισμός!» αποκτά εξαιρετική επικαιρότητα.
Η δημοκρατία μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να
ανεχθεί τις προκλήσεις και των νεοναζιστών. Σήμερα οι ευθύνες της Ευρώπης
αναδεικνύονται ακόμα μεγαλύτερες. Δεν έχουν διδαχθεί τίποτα, από την επικράτηση
του φασισμού και του ναζισμού, όσοι και σήμερα δεν βλέπουν τα αίτια της ανόδου
των ρατσιστικών εθνικιστικών, νεοφασιστικών και νεοναζιστικών δυνάμεων στην
Ευρώπη.
Γι’ αυτό και η Πρόεδρος της Ευρωομάδας της Αριστεράς
στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Gabriele Zimmer, τόνισε στην Ευρωβουλή: «Όποιον
δεν προβληματίζει η ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα, όποιος θέλει να ταπεινώσει
την ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να πάψει να μιλάει για ευρωπαϊκές και
δημοκρατικές αξίες».
Ο κ. Βενιζέλος ενεδύθη αίφνης το μανδύα του μεγάλου
αντιμνημονιακού. Μας είπε τι κακός που είναι ο ΕΝΦΙΑ, που τον ψήφισε αυτός, τι
κακή που είναι η φορολογία από το πρώτο ευρώ, που την ψήφισε αυτός και πως ο
ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει ένα τρίτο μνημόνιο! Έλεος, κύριε Βενιζέλο!
Σας πληροφορούμε, λοιπόν, ότι η Κυβέρνησή μας
αγωνίζεται και θα πετύχει μια συμφωνία συμβατή με τις προγραμματικές της
δεσμεύσεις, παρότι οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Αισιοδοξούμε και θα πετύχουμε
μία θετική συμφωνία.
Ακούμε τα καταστροφολογικά σενάρια πολλών, όπως και
πολλών μέσων μαζικής ενημέρωσης, αυτή την περίοδο. Άνθρακες, λένε, ο θησαυρός
της διαπραγμάτευσης. Θέλω να θυμίσω σε όλους αυτούς ότι πριν από μερικές
εβδομάδες μας έλεγαν και για ένα άλλο θέμα το ίδιο. Άνθρακες, έλεγαν, η μεγάλη
ενεργειακή συμφωνία με τη Ρωσία για τον αγωγό. Υπήρξαν και πρωτοσέλιδα σε μεγάλες
εφημερίδες.
Περίμενα, λοιπόν, ότι αυτοί σήμερα θα έγραφαν στην
πρώτη σελίδα την πραγματικότητα που αποτυπώθηκε χθες. Όχι μόνο δεν είναι
άνθρακες, αλλά αποδείχθηκε ότι -παρά τα όσα έλεγαν και παρά το ότι ειρωνεύονταν
και λοιδορούσαν την πολυδιάστατη ενεργητική, φιλειρηνική εξωτερική πολιτική της
Κυβέρνησης- διαψεύσθηκαν όλες αυτές οι Κασσάνδρες.
Η χθεσινή επιβεβαίωση όχι από την ελληνική
Κυβέρνηση, αλλά από την ανακοίνωση της Προεδρίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας,
δείχνει πόση αξιοπιστία έχουν τα σενάριά τους και για το μέγα θέμα της
διαπραγμάτευσης που διεξάγεται αυτές τις ημέρες.
Θα δείτε ότι άνθρακες είναι η καταστροφολογία για τη
μεγάλη ενεργειακή συμφωνία με τη Ρωσία, που αναδεικνύει την Ελλάδα σε μείζονα
ενεργειακό κόμβο και γεωπολιτικό παίκτη της περιοχής. Έτσι θα δείτε ότι και η
ελληνική Κυβέρνηση, όσες δυσκολίες και να υπάρχουν, θα πετύχει μία συμφωνία
συμβατή με τις προγραμματικές της δεσμεύσεις.
Θα περάσω τώρα στο νομοσχέδιο, κύριε Υπουργέ. Αυτή
τη φορά θα συμφωνήσω μαζί σας, κυρία Λυμπεράκη, στο βασικό ερώτημα. Πράγματι το
βασικό ερώτημα είναι αν θα πάμε μπροστά ή πίσω. Όμως, δεν είδα κανέναν από
όσους βάζουν ζητήματα για το νομοσχέδιο να ξεκινά από την αφετηρία.
Πού είμαστε μετά από πέντε χρόνια μνημονιακών
πολιτικών στην εκπαίδευση; Νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε -και κυρίως οι
πανεπιστημιακοί δάσκαλοι- ότι ένας από τους στόχους της εκπαίδευσης πρέπει να
είναι η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Με τις μνημονιακές πολιτικές
μειώθηκαν ή οξύνθηκαν οι ανισότητες; Η απάντηση είναι ότι οξύνθηκαν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μαύρη σελίδα στην
ιστορία της εκπαίδευσης, που ήταν η κατάργηση των πενήντα ειδικοτήτων και η
διαθεσιμότητα δυόμισι χιλιάδων εκπαιδευτικών της τεχνικής εκπαίδευσης. Αναφέρω
την ενέργειά τους αυτή για να θυμηθούμε και να δούμε πού βρισκόμασταν μέχρι
προχθές.
Η προηγούμενη Κυβέρνηση απέκλεισε -για να μην πούμε
τη σωστή έκφραση «έδιωξε»- είκοσι χιλιάδες παιδιά, τα οποία στη συντριπτική
τους πλειοψηφία προέρχονταν από τις φτωχές οικογένειες, για τις οποίες μας λέτε
ότι ενδιαφέρεστε. Ορισμένα από τα παιδιά αυτά οδηγήθηκαν στα ιδιωτικά ΙΕΚ και
στα κολέγια και επειδή τα περισσότερα από αυτά δεν είχαν να πληρώσουν,
οδηγήθηκαν εκτός της εκπαίδευσης.
Θέσατε σε διαθεσιμότητα δυόμισι χιλιάδες
εκπαιδευτικούς.
Με το προχθεσινό και το παρόν νομοσχέδιο η Κυβέρνηση
υλοποίησε την προεκλογική της δέσμευση και προχώρησε στην επαναπρόσληψη των
απολυμένων εκπαιδευτικών, για να δώσει ταυτόχρονα τη δυνατότητα σε χιλιάδες
παιδιά, κυρίως των φτωχών οικογενειών, να αποκτήσουν από το νέο σχολικό έτος μια
κάποια εξειδίκευση μέσα από το δημόσιο σχολείο. Δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά
να μείνουν στο σχολείο και να ολοκληρώσουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση,
μειώνοντας τη σχολική διαρροή, που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του
εκπαιδευτικού συστήματος στα πέντε χρόνια των μνημονιακών πολιτικών, όπου
τριάντα χιλιάδες παιδιά -αν δούμε αυτούς που μπαίνουν και αυτούς που βγαίνουν
φέτος- χάθηκαν στη διαδρομή για το δημόσιο σχολείο.
Να θυμίσουμε και τις άλλες μνημονιακές πολιτικές,
για να μην αφαιρούμαστε από την πραγματικότητα στην οποία βρισκόμαστε; Πρώτον,
η δημόσια χρηματοδότηση μειώθηκε κατά 35% από το 2009 και σχεδιαζόταν να πάει
47% μέχρι το 2016, αν έμεναν οι μνημονιακές κυβερνήσεις.
Δεύτερον, στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια
εκπαίδευση έκλεισαν και συγχωνεύτηκαν πάνω από δύο χιλιάδες σχολεία και μαζί
τους καταργήθηκαν οι υποστηρικτικές δομές που είναι για τα φτωχά παιδιά, δηλαδή
η ενισχυτική διδασκαλία, οι σχολικές βιβλιοθήκες και λοιπές δομές στο
εκπαιδευτικό σύστημα.
Τρίτον, και στις δυο βαθμίδες εκπαίδευσης απολύθηκαν
δέκα χιλιάδες αναπληρωτές καθηγητές.
Τέταρτον, μειώθηκαν συνολικά οι ετήσιες αποδοχές των
εκπαιδευτικών κατά 45% για τους νεοδιόριστους. Σκλήρυνε ακόμη περισσότερο το
εκπαιδευτικό σύστημα στα λύκεια. Δημιουργήθηκε η περίφημη «τράπεζα θεμάτων»,
μέσω της οποίας επιδιώχθηκε να «κουρευτεί» -εντός εισαγωγικών η λέξη- και άλλο
ο μαθητικός κόσμος και να φύγει από το λύκειο.
Ξέρετε ποια ήταν η εισηγητική έκθεση για την
περίφημη τράπεζα θεμάτων και μάλιστα, από έναν πρώην Υπουργό ο οποίος ήταν και
εκπαιδευτικός; Έλεγε χαρακτηριστικά ότι μερικοί μαθητές ουσιαστικά έχουν
προβλήματα, διότι είναι από αδύναμα κοινωνικά στρώματα και εμποδίζουν τη μάθηση
συνολικά στο σχολείο. Αυτό ήταν ουσιαστικά η κεντρική ιδέα της αιτιολόγησης
όσον αφορά το γιατί έφερναν την τράπεζα θεμάτων. Αποτέλεσμα; Να φύγουν οι
μαθητές αυτοί από το σχολείο.
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Να φύγουν, λοιπόν, οι μαθητές από το σχολείο. Αυτή
ήταν η πρόθεσή σας, να σκληρύνετε για να φύγουν οι μαθητές. Και έρχεστε τώρα
και μας λέτε -βρήκατε το νέο σλόγκαν- ότι εμείς είμαστε κατά της αριστείας και
υπέρ της ήσσονος προσπάθειας.
Καθόλου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είμαστε
κατά της αριστείας και υπέρ της ήσσονος προσπάθειας. Είμαστε υπέρ της άποψης οι
μαθητές και μαθήτριες να καταβάλλουν τη μέγιστη προσπάθεια, να καλλιεργούν το
ταλέντο τους και τη φιλομάθειά τους.
Έχουμε ένα όραμα -και αυτή είναι η μεγάλη μας
διαφορά με εσάς- για ένα άριστο σχολείο για όλους και όχι λίγα άριστα σχολεία
για εκλεκτούς. Αυτή είναι η βασική, θεμελιακή διαφορά της δικής μας αντίληψης
με τις αντιλήψεις όλων αυτών οι οποίοι μας κατηγορούν για την αριστεία, για τα
πρότυπα, για όλα αυτά. Αυτή είναι η βασική και ποιοτική διαφορά.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση θα παραμείνουμε συνεπείς,
γιατί το κύριο είναι –επαναλαμβάνω- να υπάρχει άριστο σχολείο για όλους και
δυνατότητα των μαθητών να μπορούν να γίνουν άριστοι μέσα και από υποστηρικτικές
δομές και να μην υπάρχουν τα λίγα άριστα σχολεία, στα οποία η άρχουσα τάξη θα
αναπαράγεται. Αυτή είναι βασική δημοκρατική αρχή.
Για να δούμε, μάλιστα, ποιος πηγαίνει μπροστά και
ποιος πίσω, νομίζω ότι θα πρέπει να σκεφτούμε όλοι μας ότι μετά τη
Μεταπολίτευση και την καθοριστική συμβολή που είχε στην κατάρρευση της χούντας
το φοιτητικό κίνημα εκείνης της εποχής, υπήρξε μία τρομακτική δημοκρατική
επανάσταση από τα κάτω στην εκπαίδευση. Αυτή τη δημοκρατική επανάσταση της
Μεταπολίτευσης η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση –με όλα αυτά που κάνατε τα πέντε
προηγούμενα χρόνια- ήθελε να τη γυρίσει πίσω στη δεκαετία του 1950 και του
1960.
Εμείς, λοιπόν, είμαστε εδώ, για να πάμε μπροστά,
προκειμένου να αναπτυχθεί η παιδεία, μία παιδεία για όλους, μία παιδεία για όλο
το λαό.
Σας ευχαριστώ.
Ευχαριστώ κι εσάς, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή σας.
Το Γραφείο Τύπου
