ΕΡΩΤΗΣΗ
10.12.2012
Προς τους Υπουργούς
- Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
-Ανταγωνιστικότητας, Ανάπτυξης, Υποδομών, Μεταφορών
και Δικτύων
ΘΕΜΑ: Διώξεις πολιτών για τη συμμετοχή
τους στο Κίνημα των Διοδίων
Με
έωλα κατηγορητήρια, τα οποία ενεργοποιούν ακόμα και αυτό το μετεμφυλιακό άρθρο
184 του Ποινικού Κώδικα, επιχειρούν πλέον να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα
πολιτών που υπερασπίζονται το συνταγματικό τους δικαίωμα της ελεύθερης κίνησης,
αλλά και να εκφοβίσουν όσους μελλοντικά θα διεκδικήσουν τα δικαίωμά τους, εισαγγελείς
πρωτοδικών της Λάρισας ευθυγραμμιζόμενοι ανοικτά με συμφέροντα πολυεθνικών
κοινοπραξιών, ανάδοχων και εκμεταλλευτών των νέων αυτοκινητοδρόμων και των
διοδίων .
Εκτός
από τις μέχρι πρότινος εντελώς απαράδεκτες διώξεις και μηνύσεις σε βάρος οδηγών
εκ μέρους των παραχωρησιούχων, για άρνηση καταβολής του αντιτίμου των διοδίων
τελών, φτάσαμε σήμερα στο σημείο να διώκονται, πολίτες, μέλη κινήσεων και πρωτοβουλιών
ενάντια στα διόδια, με την κατηγορία ότι δημόσια προκάλεσαν ή διέγειραν σε
διάπραξη πλημμελήματος (αρ. 184 Π.Κ.).
Το κατηγορητήριο που έχει συνταχθεί και παραπέμπει σε 3 δίκες πάνω από 20 πολίτες
συνολικά, μέλη της «Πρωτοβουλίας πολιτών
Λάρισας ενάντια στα Διόδια» οι οποίοι συμμετείχαν στις Πανελλαδικές
κινητοποιήσεις το 2011 που διοργάνωνε το Πανελλαδικό συντονιστικό των επιτροπών
πολιτών σε όλα τα διόδια της χώρας, αναφέρει ότι : «…διέγειραν από κοινού δημοσίως
σε διάπραξη πλημμελήματος….και παρότρυναν
τους διερχόμενους οδηγούς..….να εξαναγκάσουν με την βία ή με απειλές τους
εισπράκτορες διοδίων της εταιρείας Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου να επιτρέψουν την
διέλευση αυτών σηκώνοντας τις μπάρες».
Το
στοιχείο που διαφοροποιεί τις συγκεκριμένες διώξεις σε βάρος των πολιτών είναι
ότι κατηγορούνται όχι για κάποια ενέργεια που έκαναν οι ίδιοι αλλά για ηθική αυτουργία «παρανόμων» ενεργειών στις
οποίες παροτρύνθηκαν να κάνουν οι
διερχόμενοι οδηγοί. Για να στηρίξουν το κατηγορητήριο, οι εισαγγελείς
πρωτοδικών Λάρισας ανασύρουν από τα συρτάρια της μετεμφυλιακής περιόδου το άρθρο 184 του Ποινικού Κώδικα το οποίο αναφέρει «..όποιος
δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη κακουργήματος ή
πλημμελήματος τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών».
Είναι σαφές ότι οι διώξεις αυτές δεν
ποινικοποιούν μόνο ολόκληρο το μαζικό
πολιτικό κίνημα ενάντια στα διόδια αλλά αποτελούν ταυτόχρονα ευθεία βολή στην
καρδιά όλων των κινημάτων που αντιστέκονται στις πολιτικές ξεπουλήματος της
δημόσιας περιουσίας ή στην επιβολή παράνομων τελών (βλέπε χαράτσι της ΔΕΗ).
Το άρθρο 5 του Συντάγματος προστατεύει το δικαίωμα του
κάθε πολίτη «....να αναπτύσσει ελεύθερα
την προσωπικότητα και να συμμετέχει στην κοινωνική , οικονομική και πολιτική
ζωή της χώρας ..»
Επίσης αναφέρει
πως «….όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής της τιμής
και της ελευθερίας χωρίς διάκριση
εθνικότητας φυλής γλώσσας και θρησκευτικών ή
πολιτικών πεποιθήσεων…»
Να για ποιό λόγο η κατηγορία περί αυτουργίας, προωθεί
με εμφαντικό τρόπο την ποινικοποίηση των ιδεών και γιατί αποτελεί κατάφορη
παραβίαση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δημοκρατικών ελευθεριών και ποινικοποίηση του φρονήματος.
Μια τέτοια
καταδίκη απέναντι σε μεμονωμένους ανθρώπους που διαμαρτύρονται και διεκδικούν σήμερα,
προδιαγράφει ένα ζοφερό αύριο για όποια
συλλογικότητα, σωματείο, φορέα, οργάνωση, θεωρείται πως με τα καλέσματα του
παροτρύνει άλλους να τελέσουν «πλημμελήματα ή κακουργήματα».
Ταυτόχρονα
το άρθρο 5 του Συντάγματος προστατεύει την ισότιμη άσκηση του δικαιώματος
ελεύθερης κίνησης των πολιτών εντός της χώρας. Τουναντίον, η εξάρτηση
οποιουδήποτε δικαιώματος ή ελευθερίας από χρηματικό ή άλλο αντάλλαγμα –όπως
συμβαίνει με τους παραχωρησιούχους και την επιβολή διοδίων- αυτομάτως το
καταργεί, μετατρέποντάς το σε εμπόρευμα, το οποίο ασκούν ή/και αγοράζουν οι
πολίτες ανάλογα με την οικονομική τους δυνατότητα. Άρα απεμπολείται κάθε έννοια
ισοτιμίας και ελευθερίας. Κάτι τέτοιο, εμμέσως πλην σαφέστατα, επιχειρείται με
την άνευ όρων –βάσει των συμβάσεων- εκχώρηση δικαιώματος προς τους
παραχωρησιούχους, να εγκαθιστούν Σταθμούς Διοδίων όπου αυτοί κρίνουν,
προκειμένου να εισπράττουν τέλη, για αυτοκινητοδρόμους ημιτελείς και
επικίνδυνους και παραπλεύρους οδούς που φέρουν τα προαναφερθέντα
χαρακτηριστικά.
Όπως
είναι γνωστό, οι εργασίες των τεσσάρων από τους 5 οδικούς άξονες οι οποίοι
υλοποιούνται με Συμβάσεις Παραχώρησης, έχουν διακοπεί για μεγάλο χρονικό
διάστημα. Όπως είναι επίσης γνωστό, στους συγκεκριμένους οδικούς άξονες, έχουν
εγκατασταθεί και λειτουργούν Σταθμοί Διοδίων, στους οποίους εισπράττονται τέλη
έναντι ημιτελών έργων και με αμφίβολη μάλιστα την ολοκλήρωσή τους.
Επειδή
η εταιρία που έχει συνάψει την υφιστάμενη σύμβαση παραχώρησης-εκμετάλλευσης των
ως άνω διοδίων, σύμφωνα με το άρθρο 24 που προβλέπει τις συμβατικές τις
υποχρεώσεις, δε νομιμοποιείται να επιβάλει ουδεμία ποινική ή αστική κύρωση προς
τους αρνούμενους να καταβάλουν τα διόδια, πλην των πεσυμφωνηθέντων της
συμβάσεως.
Επειδή,
δε, καμία διάταξη της ανωτέρω σύμβασης, δεν επιτρέπει στην παραχωρησιούχο
εταιρία να εμποδίζει τη διέλευση –ως συνηθίζει- τοποθετώντας μπάρες,
χρησιμοποιώντας τες μάλιστα ως μέσο “εξαναγκασμού” των οδηγών για καταβολή
διοδίων.
Επειδή
οι Συμβάσεις Παραχώρησης των κεντρικών οδικών αξόνων της χώρας έχουν γίνει,
πρωτίστως με ευθύνη των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών του Υπουργείου Υποδομών,
Μεταφορών και Δικτύων, κουρελόχαρτα υπέρ των παραχωρησιούχων και κατά των πολιτών.
Επειδή
το κατηγορητήριο σύμφωνα με το οποίο παραπέμπονται σε δίκες οι 20 πολίτες μέλη
της Πρωτοβουλίας, είναι στο μεγαλύτερο μέρος του αβάσιμο και ανεπιβεβαίωτο –
όπως προκύπτει και από τις εκθέσεις ένορκης έκθεσης μαρτύρων.
Επειδή
η επίκληση στην προκείμενη περίπτωση του
άρθρου 184 του Π.Κ., επιχειρεί να στοχοποιήσει και να καταδικάσει ένα συλλογικό
αγώνα πολιτών ενάντια σε ασύδοτες πρακτικές εταιριών και ιδιωτών
μεγαλοεπενδυτών.
Επειδή
η τρέχουσα δίωξη και άλλες που ενδεχομένως ακολουθήσουν με την πατέντα του
υφιστάμενου κατηγορητηρίου, έχουν προσχηματικό και φρονηματικό χαρακτήρα, με
μόνο στόχο τον εκφοβισμό των διωκομένων καθώς και όλων όσων πρωτοστατούν στους
καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων και του λαού μας συνολικά.
Ερωτώνται οι κκ. Υπουργοί:
1.
Πώς τοποθετούνται απέναντι στην πολιτική, με χρήση του
άρθρου 184 του Ποινικού Κώδικα, δίωξη
πολιτών, οι οποίοι υπερασπίζονται ένα συνταγματικά θεμελιωμένο πολιτικό
δικαίωμα;
2.
Αποτελεί ή όχι απόπειρα παραβίασης συνταγματικών
διατάξεων η εφαρμογή του άρθρου 184 του Π.Κ. απέναντι σε κινήματα πολιτών;
3.
Ποια συγκεκριμένα μέτρα προτίθενται να λάβουν για την
υπεράσπιση των πολιτών που επιδιώκουν την προάσπιση ενός θεμελιακού
δικαιώματος, όπως αυτό της ελεύθερης κίνησης στην χώρα (αρ. 5 παρ. 4 του
Συντάγματος);
Οι ερωτώντες βουλευτές
Ηρώ Διώτη
Νάσος Αθανασίου
Δημήτρης Γελαλής
Χρήστος Καραγιαννίδης
Θανάσης Πετράκος
